Sla je vleugels uit en volg je dromen

Dromen

Probeer je vleugels uit te slaan en volg je dromen

Zo luidt een regel in het voorwoord van de schrijver in zijn boek “De jongen, de mol, de vos en het paard.”

Ken je het boek? Het is één van de liefste boekjes ooit denk ik. Het boekje staat vol wijsheden en lieve ontroerende teksten. Oh en prachtige plaatjes. Ik kan die helaas niet plaatsen op mijn website wegens auteursrechten, maar kijk er maar eens naar. Het zal je ontroeren. Als we nou eens kijken naar bovenstaande zin. Wat roept dat bij je op? Wat doet het met je?

Ik doe even een inschatting, correct me if i’m wrong😉. Jaaaa, maaaar dat kan niet want blablabla. De ‘ja maar’, die had ik goed of niet? Want dat wat jij wil, dat kan echt niet, is te groot. Het is mijn droom, maar dat gaat toch nooit gebeuren. Waar of niet?

Binnen bereik

Of heb jij misschien wel een droom die binnen bereik zou kunnen zijn, maar dat er dan eerst wel heel veel moet gebeuren wil dat zover komen en laat je je daardoor ontmoedigen.

Je dromen achternagaan lijkt dan nu misschien nog een te hoge berg waar je tegenaan kijkt en het lijkt misschien onmogelijk, maar als je droom groot genoeg is: Ga aan de bak!

Dreams don’t work unless you do

John C. Maxwell

Waarom wel ergens over dromen, maar er niet voor willen werken?

Vaak gehoord argument is, geen geld, geen goede opleiding, geen tijd, te ingewikkeld etc. Maar hoe zou het zijn als je er wel aan zou gaan werken. Hoe blij ben je dan over een paar jaar (ligt natuurlijk even aan de omvang van je droom😉)

Je loop vast

Nu lijkt het misschien ook nog wel ver weg, want elke dag doorkomen is al een uitdaging. Je bent jezelf wel een beetje kwijt en loopt gigantisch vast in alles wat je ‘moet’ doen. Als moeder wordt er onwijs aan je getrokken en je draait zo nu en dan ook wel een beetje door. Een sneer en een snauw naar je partner en de kinderen gebeurt dan ook steeds vaker. Je eigen wensen, dromen en verlangens lijken er eigenlijk helemaal niet meer toe te doen. Jij zou zoveel mogelijk thuis zijn bij de kids en dus minder gaan werken. Daardoor kon je die leuke functie die je had misschien niet blijven doen en dat vond je toen een prima idee. Nu wordt je werk ook al een opgave, want die functie is nou niet bepaald je droombaan. En thuis komen eerlijk gezegd de muren wel een beetje op je af.

Ik voel me schuldig

Het begint je op te breken. En daar voel je je onwijs schuldig over☹ je kinderen zijn schatten, daar ligt het niet aan. Maar je mist jezelf, je eigen ding. Nu ben je veranderd in iemand die het allemaal even niet meer weet en raakt snel over de kook. Je hebt geen rust in je hoofd en je lijf, je voelt frustratie. Je wil het allemaal graag zo goed doen voor iedereen, maar het resultaat is dat jij jezelf totaal vergeet.

Ik heb daar ook gestaan, eigenlijk is dit mijn verhaal in een notendop. Bij mij is de afgelopen jaren veel veranderd, ik ben mijn hart en dromen gaan volgen. Harde en ook moeilijke besluiten heb ik moeten nemen, maar als ik dan nu kijk waar ik sta dan kan ik alleen maar heel dankbaar zijn. En de eerste stap is altijd het moeilijkste, maar als het klopt voor jou dan zal je geholpen en geleid worden. Als je maar dichtbij jezelf blijft.

Wat zijn jouw dromen en waar laat jij je nog tegenhouden? Laat het me weten ♥