Over mij

Knowing yourself

is the beginning of all wisdom

Help, wie ben ik?

Ik wist niet wat ik met mezelf aan moest! Als ik nu terugdenk aan de periode dat ik moeder was van twee jonge kids, kan ik me bijna niet voorstellen dat ik dezelfde persoon ben. Kort lontje, super snel overprikkeld, nooit stil in mijn hoofd, kon niet ontspannen (met wijn wel😉) er kwam niks uit mijn handen en ik voelde me zo onwijs gefrustreerd. Ik begreep weinig van hoe ik me voelde en andere mensen begreep ik nog minder.

Vanaf het moment dat ik moeder werd en bewust veel minder was gaan werken, was ik ineens veel meer op mezelf. Ik kon daar slecht mee omgaan, was keihard voor mezelf en ik vond dat ik er niks van bakte. Ik was vooral gewend om mezelf niet te hoeven zien en voelen door veel te werken. Ik raakte zo snel buiten mezelf en oordeelde wat af, over mezelf en over anderen. Weinig mensen deugde in mijn ogen. Als ik de kinderen naar school bracht en om 9 uur weer thuis was, dan was ik alweer overprikkeld en moe. Ik stond altijd zo aan, maar ik had rust nodig. De stem in mijn hoofd vond dat onzin en lui, dus ging ik door.

Worden wie je werkelijk bent

Voor mij is spirituele ontwikkeling weer worden wie je in essentie bent. Ontdekken wie je bent en waarvoor je hier op aarde bent. Achterhalen wat jij hier te doen hebt en je eigen stem horen. 

Verder voelde ik dat ik echt weer meer wilde gaan werken, maar dan wel bij een organisatie die dezelfde voorliefde had voor pure en onbewerkte, liefst biologische producten. Voor minder deed ik het niet. Mijn intenties waren gezet en ik hoefde alleen de acties die daarbij hoorde uit te voeren. Een maand later had ik een leidinggevende functie bij zo’n bedrijf (ik werkte altijd als leidinggevende voor mijn zwangerschappen) en ik ging van anderhalve dag werken naar 4 à 5 dagen werken. Ik vond het best een stap, mijn jongste was toen nog net geen 7 jaar. Maar ik was ervan overtuigd dat ik een betere moeder voor ze kon zijn als ik mijn eigen ei weer kwijt kon. Het voelde voor mij heel goed dat ik de zorg voor de kinderen nu echt kon delen met hun vader, daarvoor kwam veel bij mij terecht en dat vond ik best pittig. Het werken deed me weer opbloeien. 

Bore out

Toch heeft dat niet heel lang geduurd en was vooral het eerste jaar heel erg leuk! Ik leerde veel en voelde me de koning te rijk. In die tijd is er veel gebeurt en resulteerde erin dat ik weer vastliep. Weer kwam ik erachter dat ik erg graag mijn eigen pad bewandel, zonder al te veel bemoeienissen waar ik me flink tegen kon verzetten😉 en waar ik op het werk weer tegen een bore-out aan liep(story of my life), ging ik weer mega stappen zetten in mijn persoonlijke ontwikkeling.

Mijn eigen coach

Ik ging op zoek naar een coach! (had ik jaren eerder moeten doen). Samen met haar ging ik weer een level up in mijn bewustzijn, leerde mezelf nog beter kennen en de wens die ik had om te gaan coachen kwam weer bovendrijven. Ik begon lijstjes te maken van wat wil ik privé en wat wil ik qua werk, je kent ze vast wel. Werk was wel duidelijk, ik wilde niks liever dan mijn kennis doorgeven, zodat ook anderen vrouwen leren ontdekken hoe zij hun leven kunnen inrichten zoals ze dat willen. Ontspannen en in verbinding met zichzelf. 

Altijd happy bij de paarden

Privé wilde ik weer heel graag paarden in mijn leven. Als mij de vraag gesteld werd: ‘wanneer in je leven was je het gelukkigst?’ dan kon ik alleen maar aan mijn manege tijd denken. Bij de paarden. Daar voelde ik me goed, gezien en gelukkig. Met alle kennis die ik nu heb, snap ik dat maar al te goed. 

Zij zijn de ware meesters in het leven als je het mij vraagt. Ze laten je voelen wie je in essentie bent. 

Maar even terug naar mijn donderslag bij heldere hemel: Coachen met paarden! Ken je dat, dat je ineens alles klopt? Twee maanden later startte ik met mijn eerste opleiding. Nu ben ik ondertussen gecertificeerd paardencoach én zelfstandig ondernemer😊 geen baan in loondienst meer die me snel vervelen, maar een toekomst met te veel om te leren voor 1 leven haha. I’m a happy girl!

Doorgeven

Mijn happiness wil ik graag doorgeven, ik weet hoe zwaar het leven kan voelen en ik weet nu hoe je je leven lichter kan maken. Ik geef mijn lichtje door en dat maakt mij onwijs dankbaar. Ik kies elke dag opnieuw voor dingen die mij gelukkig maken en geniet van alles wat ik leer. Maar vooral ook wat ik anderen kan en mag leren, samen met de paarden. 

Mijn visie

Vrouwen houden zichzelf vaak op allerlei manieren klein. Elke vrouw die ik kan helpen om echt haar eigen kracht te zien en te gebruiken, draagt bij aan het keren van die tendens. Je kracht voelen en gebruiken is nodig voor jezelf, én voor het geheel.

Typisch Antoinet

• Ik loop het liefst op blote voeten, maar anders op mijn barefoot schoenen. Dat zijn schoenen waar het net lijkt of je echt op blote voeten loopt, maar dan zonder dat ze kei vies worden.

• Ik probeer zoveel mogelijk minimalistisch te leven, maar boeken heb ik nooit genoeg.

• Ik ben een soort wandelende jukebox, ik hoor overal songteksten in.

• Ik hou enorm van alle dieren en eet ze daarom niet. 

• Ik ben een echte vrouw, maar geen meisje-meisje. Ik was vroeger het meisje dat in bomen klom en op judo zat. Ik vertik het om mee te doen aan: “echte vrouwen hebben veel handtassen en minstens 10 paar schoenen” onzin.

• Mijn reukorgaan werkt buitengewoon goed, wat niet altijd heel fijn is.

• Ik raak in paniek als de tom tom en ik er niet uitkomen samen.

• Ik word er heel opstandig van als anderen bepalen hoe, waarom en wanneer ik iets moet doen of niet mag 😉