Back in the summer of
Het was zomervakantie 1991, ik ging van groep 7 naar groep 8. Ik herinner me dat ik toen al dacht, wacht maar jongens tot na de vakantie, dan zullen jullie zien wat ik nog allemaal in me heb en wie ik echt ben. Na de vakantie ga ik vlammen! Een gevoel wat ik zo vaak gehad heb. Tot een paar jaar terug, toen pas nam dat gevoel af. Een gevoel wat ik altijd bij me droeg. Maar telkens als ik niet gezien werd of erkend werd, dan kroop ik weer in mijn schulp. Ik merk nu nog dat ik best wel graag gezien wil worden, het helpt me nog steeds om nog meer te vlammen, maar ik laat me niet meer tegenhouden als ik me niet gezien voel. Terug kruipen in mijn schulp doe ik niet meer, dat heb ik lang genoeg gedaan.
Er zit veel meer in
Altijd het gevoel hebben gehad dat er veel meer in me zat dan eruit kwam, is niet fijn. Daarbij komt de eigenschap van of willen winnen of niet meedoen. Dat heeft er dus voor gezorgd dat ik mijn hele leven (tot nu😉, ik heb nog nooit zoiets moeilijks gedaan als ondernemen haha) de makkelijke weg koos. In relaties, in werk, in opleidingen en in vriendschappen bijvoorbeeld. De weg van de minste weerstand, eentje die ik kon winnen en weinig moeite voor hoefde te doen.
Je kan het of je kan het niet
Ik wilde nooit oefenen, of je kan iets of niet punt. Ik kon anderen daarin ook niet begrijpen, dat je bijvoorbeeld een sport beoefende die je leuk vond, maar waar je nou niet per se in uitblonk. En dan al helemaal niet in teamverband, je team is zo sterk als de zwakste schakel. In mijn ogen deed je bijvoorbeeld mee aan een wedstrijd om te winnen, niet voor de lol. Als de zwakste schakel ervoor zou zorgen dat er niet gewonnen werd, ik zou ontploffen. Ik deed dus ook niet aan teamsporten (maar goed ook voor de anderen). Als ik niet kon winnen, dan ging de lol eraf en dan stopte ik dus.
De makkelijke weg
Ik heb mezelf daarmee altijd tekortgedaan. Ik koos voor de makkelijke baan, een functie waarvan ik zeker wist dat ik het kon, met als gevolg dat ik me na een jaar al niet meer uitgedaagd voelde. Ik was een typische onderpresteerder. Daardoor heb ik nooit eruit gehaald wat erin zat. Ik heb daardoor ook niet geleerd om door te zetten als iets moeilijk werd, om toch wel voor iets te kiezen ook al zeggen anderen dat je dat toch niet kan.
Beter dan gister
Ik kan zoveel respect hebben voor mensen die doorzetten, die blijven oefenen en doorgaan totdat ze een ja krijgen of gewonnen hebben. Niet per se omdat ze talent hebben, maar omdat ze blijven doorgaan en zo hun succes ook kunnen halen. Wauw! Gelukkig heb ik toch op tijd ingezien dat mijn ‘manier’ me niet ging brengen waar ik wil zijn en ben nu aan het oefenen en ik geniet, ook als ik niet de beste ben. Want, eerlijk. Wat is de beste zijn? Ik wil elke dag weer beter zijn dan gister, dus ben ik vandaag de beste en morgen weer. Omdat ik oefen😊. Ik vergelijk me niet met anderen, iedereen is precies op de plek waar die moet zijn. Allemaal je eigen beste😉.
Super women
Ik ben er nu van overtuigd dat ik alles kan bereiken wat ik maar wil. Oké, er zijn best grenzen, maar ik kan voorlopig nog wel even vooruit. Ik mag oefenen, ik mag falen. Vallen en opstaan. Leren en niet per se de beste van de klas willen zijn. Meedoen om plezier te hebben, niet om te winnen. Andere vrouwen helpen en mijn superpowers delen. Want dat ik krachtig ben, dat heb ik altijd gevoeld. Genoeg kracht om te delen met anderen, mijn straalkracht en energie, mijn ervaringen, mijn inzichten. Anderen leren dat je mag oefenen, omdat je anders het echte leven mist. Je ontzegt jezelf te falen en dus ook om te groeien. Je houdt jezelf klein en dat is eeuwig zonde. Je mag het leven gaan leiden zoals dat voor jou bedoeld is. Volg je intuïtie, je gevoel. Laat je niet tegenhouden, leef jouw potentie.
Wat je van paarden kan leren
Ik heb geleerd van de paarden om me te verbinden met mezelf, om echt in mijn lijf te zakken en te kunnen voelen welke kant ik op mag bewegen. Te zijn wie ik ben en mijn unieke plek in de wereld in te nemen, om lichter te leven. Door de spiegel die je wordt voorgehouden, nodigen ze je uit om authentiek te zijn, helemaal jezelf. Niet te doen alsof, dat begrijpt een paard niet. En die krijg je terug, liefdevol en zonder oordeel. Totdat je jezelf omarmt. Dan is er balans in het systeem, dat voelen ze.
Doorvoelen en omarmen
Welke blokkades en pijnpunten ik mag aankijken, ze te voelen en te doorleven zodat ze me niet langer op mijn plek houden. Ik mag erdoorheen, het doorvoelen en omarmen. Daarna kan ik weer een stap verder in het proces, tot de volgende laag zich ontvouwt. Ik ga het niet meer uit de weg, maar ik oefen net zo lang tot ik het punt overwonnen heb. Voor mezelf, niet om te kunnen laten zien aan anderen dat ik gewonnen heb en dus de beste ben. Ik hoef niet de beste te zijn, ik wil mezelf zijn en oefenen tot ik uitgeoefend ben. Je bent pas uitgeoefend als je niet meer ademt is hoe ik er nu naar kijk.
Leef lichter
Leef in het nu, leef lichter! Ik kan je daarbij helpen, in 4 maanden tijd kunnen we samen met de paarden ontdekken wat jou nog tegenhoudt om jouw potentie te gaan leven. Niet alleen te voelen en weten dat er meer in je zit, maar ook daadwerkelijk stappen te gaan ondernemen. Plan hier jouw Lichter leven in 4 maanden programma of plan een 30 minuten gratis inzichtgesprek in.
Ik hoop je te ontmoeten.
Liefs,
Antoinet
p.s. volgende week volgt deel 2Â
Volg je me al op Instagram?
Photo by Mohamed Nohassi on Unsplash
