Ze lacht, maar ze huilt
Je kent het wel druk druk druk, antwoord ze als ik haar vraag hoe het met haar gaat. Ze probeert me in eerste instantie eigenlijk voor de gek te houden met het antwoord die ze iedereen geeft, al weet ze dat geen zin heeft, ik trap daar niet in namelijk.
Ik vraag hoe het met je gaat zeg ik, niet hoe druk je bent.
Ze lacht schamper.
Ik zie dat ze lacht, maar ze huilt. Net als in het liedje van Maan.
Het zou leuk moeten zijn
Ik zeg even niks, ik laat haar even. Ik zie dat ze moeite doet om rustig te blijven. Adem eerst maar een diep in en uit zeg ik. Halverwege haar teug adem, staan haar ogen al vol tranen. ‘Het gaat eigenlijk niet zo goed, ik word helemaal in beslag genomen van alles wat ik moet doen. Ik kan ook zo slecht nee zeggen en ik kan niet eens even rustig kan zitten. Ik kan mezelf niet eens horen denken. Deze tijd van het jaar hoort toch juist gezellig te zijn, nou als het zo moet, dan hoeft het voor mij niet!’
Het is een paar dagen voor kerst, Marlinda is bij mij voor de tweede coaching sessie. Ze heeft moeite met grenzen aangeven en het lukt haar maar niet om haar leven in te richten zoals zij dat graag zou willen. Ze is altijd maar druk in de weer voor de ander, waardoor het haar maar niet lukt om aan haarzelf toe te komen. Ze is er zo klaar mee!
Tot hier en niet verder
Hoe komt het dat je je zo laat leven, vraag ik haar. Ze verteld me over haar kinderen die natuurlijk eerder vakantie kregen en gezien alles wat ze nog moest doen aan voorbereidingen voor kerst, moest ze daar even in schakelen. Het was haar net gelukt om iets voor haar kinderen te regelen zodat ze in ieder geval hier kon zijn. Een uitnodiging voor een kerstborrel met twee vriendinnen kon ze niet afslaan natuurlijk, haar schoonmoeder had hulp nodig met de boodschappen, kerstcadeaus moesten nu toch nog op het laatste moment online gedaan worden en oh, werken moest ze ook nog. In de sessie gaan we aan de slag met hulp vragen, duidelijk aangegeven aan haar omgeving wat zij nodig heeft en wanneer haar grens bereikt is. Maar vooral dat ze haar ruimte mag gaan innemen, ze hoeft het niet allemaal alleen te doen.
Zennn, rust tussen de bomen
Mijn advies is altijd, ga lekker naar buiten, naar het bos of duinen of wat je ook in de buurt hebt. Groen laat je rustiger en dieper ademen. Je hartslag en bloeddruk dalen. Stress verdwijnt uit je lichaam, je komt letterlijk en figuurlijk op adem. Mediteer, lees of ga in bad. Al is het maar een half uurtje per dag, als je die tijd voor jezelf neemt kan je gedurende de dag meer prikkels aan. Een paar keer per dag je checken waar je ademhaling zit en die weer terugbrengt naar je buik, dan ben kom je al een heel eind.
Neem tijd voor jezelf
Pas vanuit rust in jezelf en leren voelen wat jij nodig hebt om je weer ontspannen te voelen, kan er verandering en ruimte ontstaan. Dan pas kan je gaan voelen wat jij wil. Marlinda heeft als huiswerk meegekregen elke dag minimaal een half uur helemaal voor zichzelf te plannen. En elke dag naar buiten, al is het maar een rondje van 15 minuten, van wandelen knap je op. Ontspannen en met een lach op haar gezicht stapt ze de auto in. Op weg naar de drukte thuis, maar die kan ze hebben nu.
Liefs,
Antoinet
Volg je me al op Instagram?